Η διακοπή του καπνίσματος δεν έχει οφέλη μονάχα στην υγεία μας, αλλά έχει επίσης και στη μνήμη μας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο Northumbria (Collaboration for Drug and Alcohol Research, Department of Psychology, School of Life Sciences, Northumbria University, UK). Η έρευνα αποκαλύπτει ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να αποκαταστήσει την καθημερινή μνήμη μας σχεδόν στα ίδια επίπεδα με αυτήν στους μη καπνιστές.

Οι συνεργάτες της Ερευνητικής ομάδας Ναρκωτικών ουσιών και Αλκοόλ στο Πανεπιστήμιο του Northumbria, μελέτησε 27 άτομα - καπνιστές, 18 άτομα - πρώην καπνιστές και 24 - άτομα που δεν είχαν καπνίσει ποτέ, σε ένα τεστ μνήμης καθημερινότητας.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να θυμηθούν προκαθορισμένα καθήκοντά τους σε συγκεκριμένες περιοχές της Πανεπιστημιούπολης.

Οι καπνιστές είχαν άσχημη απόδοση, δηλαδή θυμόντουσαν μόνο το 59% των εργασιών τους, ενώ όσοι είχαν σταματήσει το κάπνισμα θυμόντουσαν το 74% των απαιτούμενων καθηκόντων τους σε σχέση με όσους δεν είχαν καπνίσει ποτέ, που θυμόντουσαν το 81% των εργασιών τους.

Ο Δρ Τομ Heffernan και οι συνεργάτες της ερευνητικής ομάδας, δήλωσαν: ‘Δεδομένου ότι υπάρχουν μέχρι και 10 εκατομμύρια καπνιστές στη Βρετανία και 45 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην καθημερινή γνωστική λειτουργία - εκ των οποίων η μνήμη είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ’.

Και πρόσθεσε: ‘Αυτή είναι η πρώτη φορά που μία μελέτη έχει σκοπό να εξετάσει αν σταματήσει κανείς το κάπνισμα τι επιπτώσεις έχει στη μνήμη’.

‘Γνωρίζουμε ήδη ότι η διακοπή του καπνίσματος έχει τεράστια οφέλη στην υγεία και στο σώμα μας, αλλά η παρούσα μελέτη υποδεικνύει ταυτόχρονα πως η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για τη γνωστική μας λειτουργία.’

Ο Δρ Heffernan, μαζί με τον Δρ Τέρενς Ο 'Νιλ, καλείται τώρα να ερευνήσει τις επιπτώσεις του ‘καπνού από δεύτερο χέρι’ στην υγεία και την καθημερινή μνήμη μας!

Το αυχενικό σύνδρομο δεν είναι μια συγκεκριμένη πάθηση, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά μία σειρά από συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε διάφορες παθήσεις (σοβαρές ή μη, επίμονες ή παροδικές), οι οποίες εκδηλώνονται με δυσκαμψία και πόνο στον αυχένα.

O όρος δηλαδή «αυχενικό σύνδρομο» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα προβλήματα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. 

Aνάλογα με τη βαρύτητα του συνδρόμου, ο πόνος μπορεί από τον αυχένα να επεκταθεί στους ώμους, στο χέρι (έντονος πόνος, μούδιασμα) και στο κεφάλι (πονοκέφαλοι ή ζαλάδες). Συνήθως, όσο πιο κοντά είναι ο πόνος στον αυχένα, τόσο πιο μικρό είναι το πρόβλημα. Όσο ο πόνος προχωράει προς τον ώμο, αυτό είναι ένδειξη ότι το πρόβλημα είναι σοβαρότερο. Όταν φτάνει στο σημείο να μουδιάζει το χέρι, τότε σημαίνει ότι η κατάσταση σοβαρεύει τόσο που μπορεί να παραλύσει το νεύρο και να χρειάζεται να επέμβει ο ορθοπεδικός ή ο νευροχειρουργός. 

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ 

Είναι πολύ συχνό ηλικιωμένα άτομα να παρουσιάζουν δυσκολία στην βάδισή τους. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι αυτή η δυσκολία είναι επακόλουθο της προχωρημένης ηλικίας και θα πρέπει να αναζητήσουμε τα παθολογικά αίτια που την προκαλούν.

Δεν θα αναφερθούμε σε διαταραχές βάδισης που οφείλονται σε ορθοπεδικά αίτια (π.χ. κατάγματα των κάτω άκρων, αλλοιώσεις της σπονδυλικής στήλης) ούτε σε εκείνες που οφείλονται σε άλλα προφανή αίτια (π.χ. παράλυση μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο). Αντίθετα θα αναφερθούμε στις περιπτώσεις εκείνες όπου η βάδιση σταδιακά γίνεται δύσκολη, συνήθως σε συνδυασμό με αστάθεια και συχνές πτώσεις στο έδαφος. Συγκεκριμένα, με την πάροδο του χρόνου ο ασθενής αισθάνεται τα πόδια του ‘βαριά’ και δύσκαμπτα με αποτέλεσμα η βάδισή του να γίνεται με μικρά συρτά βήματα. Ταυτόχρονα παραπονείται για αστάθεια και διαταραχές της ισορροπίας κατά την βάδιση, κυρίως όταν πρέπει να στρίψει ή όταν το έδαφος είναι ανώμαλο.

Οι σημαντικότερες παθολογίες που προκαλούν τέτοια διαταραχή βάδισης είναι οι παρακάτω:

Τι ειναι οι θρόμβοι;

Οι θρόμβοι είναι πήγματα αίματος -δηλαδή σχηματισμοί από αίμα που έχει πήξει, που μπορούν να σχηματιστούν στο εσωτερικό ενός αγγείου (αρτηρίας ή φλέβας) και να διαταράξουν ή και να σταματήσουν τη ροή του αίματος στο εσωτερικό αυτού του αγγείου.
Εάν σχηματιστεί θρόμβος σε μία αρτηρία, μπορεί να εμποδίσει τη ροή του οξυγονωμένου αίματος προς το τμήμα του σώματος που προμηθεύεται αίμα από αυτό το αγγείο. Εάν σχηματιστεί θρόμβος σε μία φλέβα, τότε αποτελεί εμπόδιο για την επιστροφή του αίματος προς την καρδιά. Και στις δύο περιπτώσεις παρεμποδίζεται η φυσιολογική κυκλοφορία του αίματος.

Τι είναι Φλεβική Θρόμβωση

Ο σχηματισμός θρόμβου αίματος σε μία φλέβα, συνήθως των κάτω άκρων, ονομάζεται Φλεβική Θρόμβωση.

Εν τω βάθει Φλεβική Θρόμβωση ή εν συντομία ΕΒΦΘ είναι ο σχηματισμός ενός θρόμβου αίματος μέσα σε μία εσωτερική φλέβα

Επιπολής Φλεβική Θρόμβωση είναι ο σχηματισμός ενός θρόμβου αίματος μέσα σε μία επιφανειακή φλέβα

Τι είναι Πνευμονική Εμβολή

Σε ορισμένες περιπτώσεις, καθώς οι φυσικοί μηχανισμοί του σώματος διασπούν τον θρόμβο (αυτό αποκαλείται «ινωδολυτική» διαδικασία) είναι δυνατόν κομμάτια του θρόμβου γνωστά ως «έμβολα» να παρασυρθούν από την κυκλοφορία του αίματος και να ταξιδεύσουν μέσω αυτού προς τους πνεύμονες, προκαλώντας Πνευμονική Εμβολή ή εν συντομία ΠΕ.

Εάν συμβεί αυτό και ο θρόμβος είναι αρκετά μεγάλος σε μέγεθος, μπορεί να είναι επικίνδυνος, μερικές φορές ακόμη και να απειλήσει την ίδια τη ζωή.

Τι είναι η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (ΕΒΦΘ);

Η λειτουργία των φλεβών είναι να επαναφέρουν το αίμα από όλα τα μέρη του σώματος πίσω προς την καρδιά. Υπάρχουν τρεις ομάδες φλεβών στα κάτω μέλη: (i) οι επιπολής φλέβες (δηλαδή, της επιφάνειας) που είναι πιο κοντά στο δέρμα, (ii) οι εν τω βάθει φλέβες (δηλαδή, του βάθους) που βρίσκονται μεταξύ μυϊκών ομάδων και (iii) οι διατιτραίνουσες φλέβες που συνδέουν τις επιπολής με τις εν τω βάθει φλέβες. Οι εν τω βάθει φλέβες οδηγούν στην κάτω κοίλη φλέβα, τη μεγαλύτερη φλέβα του σώματος, που ενώνεται με την καρδιά.

Ο όρος εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ή φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦΘ) [deep venous thrombosis, DVT] αναφέρεται στη θρόμβωση του αίματος μέσα στις εν τω βάθει φλέβες, συνήθως σε αυτές που βρίσκονται στη λεκάνη, στο μηρό ή στη γάμπα, και πιο σπάνια στο βραχίονα, στο θώρακα ή αλλού. Σε αντιδιαστολή, η θρόμβωση επιπολής φλεβών ονομάζεται επιπολής θρομβοφλεβίτιδα και συνήθως αποτελεί επιπλοκή των κιρσών φλεβών κάτω άκρων.

Είναι δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση, επειδή μπορεί να προκαλέσει πνευμονική θρομβοεμβολή. Σ’ αυτή την περίπτωση αποσπάται τεμάχιο θρόμβου αίματος από τις εν τω βάθει φλέβες και σφηνώνει στους πνεύμονες, οπότε μπορεί να εμποδίσει τη ροή του αίματος προς τους πνεύμονες και να επιβαρύνει την καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία. Η πνευμονική θρομβοεμβολή είναι μια πολύ επείγουσα κατάσταση που απειλεί τη ζωή.

Η αλματώδης αύξηση του αριθμού των κινητών τηλεφώνων που παρατηρείται σε παγκόσμια κλίμακα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, προκαλεί σοβαρές ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία των ανθρώπων τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.

Ο λόγος είναι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά τηλέφωνα και η πιθανή σχέση της με την πρόκληση καρκίνου του εγκεφάλου.

Μέχρι σήμερα δεν έχει τεκμηριωθεί αιτιολογική σχέση μεταξύ καρκίνου και ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, εντούτοις όλοι συμφωνούν ότι δεν υπάρχουν τελικά συμπεράσματα.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας πολυετούς μελέτης που διεξήχθη στην Αυστραλία, η συστηματική χρήση κινητών τηλεφώνων δεν σχετίζεται με τον καρκίνο του εγκεφάλου.

Το εύρημα αυτό συμφωνεί με τα αποτελέσματα αντίστοιχων μελετών που έχουν διεξαχθεί στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, τις σκανδιναβικές χώρες και τη Νέα Ζηλανδία, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή δρ Σάιμον Τσάπμαν, ομότιμο καθηγητή Δημοσίας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ.

Ο δρ Τσάπμαν και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι η συχνότητα του καρκίνου του εγκεφάλου στην Αυστραλία δεν έχει αυξηθεί τα τελευταία 29 χρόνια παρά την τεράστια αύξηση στη χρήση κινητών.

Κολπική ξηρότητα: Οι αιτίες και η θεραπεία

Οι λύσεις για την ξηρότητα του κόλπου είναι πολλές, ανάλογα με την αιτία που την προκάλεσε. 
Τι πρέπει να γνωρίζει κάθε γυναίκα.

Η κολπική ξηρότητα μπορεί να επηρεάσει τις γυναίκες όλων των ηλικιών, αν και εμφανίζεται πιο συχνά κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, καθώς τότε μειώνονται δραματικά τα επίπεδα των οιστρογόνων.

Τα οιστρογόνα είναι ορμόνες που επιτρέπουν στον κόλπο να παράγει μια βλέννα, η οποία είναι σημαντική για τη λίπανση του κόλπου. Επίσης, η βλέννα αυτή προφυλάσσει τη γυναίκα από λοιμώξεις του κόλπου και του ουροποιητικού συστήματος. Εκτός από τις γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση, παρόμοια συμπτώματα κολπικής ξηρότητας, λόγω της μείωσης των οιστρογόνων, έχουν αρκετές από τις γυναίκες που θηλάζουν, άλλες σε μικρότερο και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό.
Εκτός από τη μείωση των οιστρογόνων, άλλα αίτια για την ξηρότητα του κόλπου είναι η λήψη φαρμάκων και οι κολπικές λοιμώξεις. Για παράδειγμα, η μακροχρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων ή αντισυλληπτικών χαπιών επιδρά αρνητικά στις υγιείς κολπικές εκκρίσεις, καθώς μπορούν να στεγνώσουν τις βλεννώδεις μεμβράνες.

Το ουρικό οξύ αποτελεί φυσιολογικό προϊόν μεταβολισμού των κυττάρων. Κυκλοφορεί στο αίμα και τα δύο τρίτα της ποσότητας αποβάλλονται μέσω των ούρων.

Όταν σε εξετάσεις αίματος βρεθεί ότι οι τιμές του ουρικού οξέος ξεπερνούν τα 7mg/dL (υπερουριχαιµία), είναι πιθανό να δημιουργηθούν άλατα, τα οποία εναποτίθενται με τη μορφή κρυστάλλων στους ιστούς και προκαλούν ουρική αρθρίτιδα, τη λεγόµενη ποδάγρα, που προσβάλλει κυρίως τα κάτω άκρα (το µεγάλο δάκτυλο του ποδιού και το γόνατο).

Το αυξημένο ουρικό οξύ αποτελεί όμως και σημαντικό παράγοντα κινδύνου για το καρδιαγγειακό σύστημα. Συγκεκριμένα, ασθενείς µε υπερουριχαιµία είναι πιο πιθανό να εµφανίσουν αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (1,4 φορές πιο πιθανό συγκριτικά µε ανθρώπους µε φυσιολογικές τιµές ουρικού οξέος) και περιφερική αρτηριοπάθεια.

Το ουρικό οξύ είναι μια ουσία που φυσιολογικά παράγεται στον οργανισμό ως αποτέλεσμα του μεταβολισμού των πουρινών (μιας ομάδας πρωτεϊνών) στα κύτταρα.

Τα επίπεδα του ουρικού οξέως αυξάνονται όταν κάποιος ακολουθεί διατροφή πλούσια σε πουρίνες (π.χ. πολλά εντόσθια, αντσούγιες, ρέγγες, κρεατόσουπες, αλλαντικά, μπίρες) ή παίρνει ορισμένα φάρμακα (λ.χ. διουρητικά) και δεν λειτουργούν φυσιολογικά οι νεφροί.

Ειδική κατηγορία αποτελούν όσοι έχουν εµφανίσει στο παρελθόν επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας, καθώς έχουν κατά 25% αυξηµένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου.

Επίσης τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος σε νεαρή ηλικία προβλέπουν τη µελλοντική ανάπτυξη υπέρτασης. Πώς να ελέγξετε το ουρικό οξύ.

Εάν έχετε υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος (που επηρεάζονται άµεσα από τις διατροφικές συνήθειες), µπορείτε να τα µειώσετε µε τους εξής τρόπους:

Ο έρπης ζωστήρας προκαλείται από τον ιό της ανεμοβλογιάς-ζωστήρα (ιός VZV, Varicella Zoster Virus). Τα βασικά σημεία, που είναι καλό για γρήγορη αναφορά να θυμάστε για τον έρπητα ζωστήρα, είναι:

1. Εκδηλώνεται με ένα ερυθηματώδες εξάνθημα με φυσαλίδες που συνοδεύεται από δυνατό πόνο και φαγούρα

2. Περίπου 25% των υγιών κατά τα άλλα ενηλίκων θα παρουσιάσουν έρπητα ζωστήρα, ιδιαίτερα μετά την ηλικία των 40 ετών

3. Για ανθρώπους που ήδη παρουσίασαν ανεμοβλογιά, ο έρπητας ζωστήρας δεν είναι μεταδοτικός. Ωστόσο για άτομα που δεν έπαθαν ανεμοβλογιά, η επαφή με ασθενή που παρουσιάζει έρπητα ζωστήρα μπορεί να τους προκαλέσει ανεμοβλογιά. Το υγρό που προέρχεται από τις φυσαλίδες του εξανθήματος των ασθενών με έρπητα ζωστήρα περιέχει τον ιό και τον μεταδίδει σε άλλα άτομα. Εάν έχετε έρθει σε επαφή με άτομο που έχει έρπητα ζωστήρα και υπάρχει κίνδυνος να έχετε προσβληθεί από τον ιό της ανεμοβλογιάς-ζωστήρα, ο γιατρός σας πιθανόν να σας εισηγηθεί να κάνετε το εμβόλιο κατά της ανεμοβλογιάς

4. Η συχνότητα του έρπητα ζωστήρα αυξάνεται με την ηλικία. Η νόσος είναι 10 φορές πιθανότερο να συμβεί σε ενήλικες άνω των 60 ετών από ότι σε παιδιά κάτω των 10 ετών

5. Οι άνθρωποι με εξασθενημένο το ανοσοποιητικό τους σύστημα λόγω ασθένειας ή λόγω φαρμάκων που λαμβάνουν (ανοσοκατασταλτικά, χημειοθεραπεία, κορτικοστεροειδή που καταστέλλουν την άμυνα του οργανισμού) έχουν μεγάλο κίνδυνο να εκδηλώσουν έρπητα ζωστήρα

6. Υπάρχει εμβόλιο (Zostavax) το οποίο βοηθά στην πρόληψη της μόλυνσης του έρπητα ζωστήρα σε άτομα 60 ετών και περισσότερο

7. Υπάρχουν αντιικά φάρμακα τα οποία βοηθούν στη μείωση της σοβαρότητας του έρπητα ζωστήρα και μειώνουν τη διάρκεια της νόσου: Ακυκλοβίρη (Zovirax), βαλακυκλοβίρη (Valtrex), φαμκυκλοβίρη(Famvir).

Κιρσοί ονομάζονται οι διατεταμένες (φουσκωμένες) επιφανειακές (επιπολής) φλέβες των κάτω άκρων που έχουν γίνει λόγω παραμελημένης φλεβικής ανεπάρκειας του επιπολής φλεβικού δικτύου. 

Σ’ ορισμένα άτομα, οι επιφανειακές φλέβες παύουν να λειτουργούν σωστά, γιατί το τοίχωμα τους είναι ευπαθές και δεν αντέχει τη καθημερινή καταπόνηση. Έτσι το αίμα αρχίζει να λιμνάζει τοπικά, οι φλεβικές πιέσεις αυξάνονται τοπικά και οι φλέβες διαστέλονται. Oι διεσταλμένες αυτές επιφανειακές φλέβες γίνονται ορατές κάτω από το δέρμα και ονομάζονται κιρσοι.

Όταν οι φλέβες των κάτω άκρων πάσχουν, που αυτό σημαίνει βλάβη στο τοίχωμά τους ή στις βαλβίδες τους, το αίμα αντί να κατευθύνεται προς την καρδιά παλινδρομεί και λιμνάζει στα κάτω άκρα. Οι διατεταμένες φλέβες στα κάτω άκρα λόγω φλεβικής ανεπάρκειας ονομάζονται κιρσοί.

Δεν είναι μόνο αισθητικό πρόβλημα, αν και αυτό απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους αλλά και ιατρικό πρόβλημα δεδομένου ότι όσο πιο μεγάλοι και οφιοειδείς είναι οι κιρσοί τόσο πιο πολύ αργή είναι η ροή του αίματος στο εσωτερικό τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και πιο εύκολα θρόμβοι στο εσωτερικό τους.

Γράφει ο Τζώρτζης Ρούσσος, Δικηγόρος, TRLawfirm

HR  11 Απριλίου 2019
 

Δεν παράγει πλήρη απόδειξη αλλά μόνο τεκμήριο η βεβαίωση θανάτου που συντάσσει ιδιώτης ιατρός… Αυτή είναι η άποψη των δικαστηρίων της χώρας αφού μπορεί να θεωρούν τη Ληξιαρχική Πράξη Θανάτου ως δημόσιο έγγραφο αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με την ιατρική πιστοποίηση θανάτου.

Αναλυτικότερα τα δικαστήρια της χώρας θεωρούν ότι η ληξιαρχική πράξη θανάτου που συντάσσεται από τον αρμόδιο Ληξίαρχο, συνιστά δημόσιο έγγραφο, το οποίο παρέχει πλήρη απόδειξη (άρα δεν χωρά αμφισβήτηση).

Ωστόσο αυτή η απαγόρευση αμφισβήτησης αφορά μόνο ως προς τα όσα βεβαιώνονται σ` αυτήν και έγιναν ενώπιον του ληξιάρχου. Κάτω από αυτά τα δεδομένα η ανταπόδειξη (δηλαδή η αμφισβήτηση με μάρτυρες ή έγγραφα) γίνεται μονο εφόσον το έγγραφο προσβληθεί ως πλαστό.

Εκτός από τις λίγες περιπτώσεις όπου η αιτιολογία του διαβήτη είναι πολύ συγκεκριμένη (όπως στους διάφορους «ειδικούς» τύπους), οι παράγοντες που συμβάλλουν στο να εκδηλώσει κάποιος διαβήτη είναι συνήθως πολλοί και δρουν ταυτόχρονα.

Ας τα δούμε ξεχωριστά:

Για τον διαβήτη τύπου 1:

Η κληρονομικότητα παίζει σίγουρα κάποιο ρόλο, όσον αφορά την προδιάθεση ενός ατόμου να αναπτύξει διαβήτη. Ωστόσο πολλοί διαβητικοί τύπου 1 δεν είχαν ποτέ κανέναν συγγενή με διαβήτη. Όταν η πιθανότητα ενός παιδιού να εμφανίσει διαβήτη τύπου 1 είναι γενικά 0,5-1%, αυτή γίνεται περίπου 2% αν η μητέρα του έχει διαβήτη τύπου 1, περίπου 6% αν πάσχει ο πατέρας και περίπου 15-20% αν πάσχουν και οι δύο γονείς.

Εκτός από την κληρονομικότητα, το περιβάλλον παίζει επίσης κάποιο ρόλο, χωρίς όμως να υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία για συγκεκριμένους παράγοντες. Έχουν γίνει υποθέσεις για διάφορους ιούς και χημικές ουσίες, που μπορεί να γίνουν η αφορμή για να ξεκινήσει η αυτοάνοση διαδικασία που θα οδηγήσει στο διαβήτη. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι ίσως αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη όταν ένα μωρό τρέφεται από πολύ νωρίς (2ο-3ο μήνα) με αγελαδινό γάλα. Κοινός παρονομαστής είναι η ανάπτυξη αυτο-αντισωμάτων, τα οποία καταστρέφουν τα παγκρεατικά κύτταρα. Συνεπώς, καμία σχέση δεν έχει η κατανάλωση πολλών γλυκών και ζάχαρης, όπως πολλοί μπορεί να νομίζουν...

Η κολπική μαρμαρυγή είναι καρδιακή αρρυθμία. Χαρακτηρίζεται από ακανόνιστο και κάποτε πολύ γρήγορο καρδιακό ρυθμό.

Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να υπάρχει συνεχώς ή να υποχωρεί και να επανεμφανίζεται. Πρόκειται για τη συχνότερη μορφή καρδιακής αρρυθμίας.

Είναι πολύ συχνότερη σε ηλικιωμένους παρά σε νέους ανθρώπους.Επίσης είναι συχνότερη σε ασθενείς με καρδιακές παθήσεις. Η αιτία της νόσου βρίσκεται σε αλλοιώσεις του ηλεκτρικού συστήματος της καρδίας.

Στην κολπική μαρμαρυγή οι δύο κόλποι της καρδίας συστέλλονται πολύ γρήγορα και ακανόνιστα όσον αφορά στο ρυθμό. Το αποτέλεσμα είναι ότι το αίμα παραμένει στους κόλπους και δεν αποστέλλεται πλήρως στις δύο κατώτερες κοιλότητες της καρδίας που είναι η αριστερή και η δεξιά κοιλία.

Ο πονοκέφαλος είναι ένα από τα συμπτώματα που επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα και την ποιότητα της ζωής και διαταράσσει την συγκέντρωση, την αντοχή και μοιραία την απόδοσή μας. Όταν είναι συχνός, δημιουργεί ανησυχία ότι ίσως συμβαίνει κάτι σοβαρό στο κεφάλι μας και αυτή η ανησυχία συχνά επιτείνεται από την αναξιόπιστη ενημέρωση του διαδικτύου. 

Η  μόνη σίγουρη οδός για να βρούμε λύση στο πρόβλημα είναι να απευθυνθούμε στον γιατρό.

Όπως εξηγεί η Δρ Ανατολή Παταρίδου, MD, χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κεφαλής & τραχήλου, «ο πονοκέφαλος γενικά οφείλεται σε προβλήματα, όπως οι διαταραχές της αρτηριακής πίεσης που πρέπει να παρακολουθείται, η αύξηση του σωματικού βάρους που έχει επιπτώσεις και στη σπονδυλική στήλη, ψυχολογικά αίτια (κυρίως το άγχος), η ημικρανία, η κατάχρηση ουσιών όπως το αλκοόλ και ο καφές, και η έλλειψη άσκησης. Ιδιαίτερη σημασία έχει να ρωτήσουμε τον ασθενή για την ένταση του πόνου, τη διάρκεια, την εντόπιση, τη συχνότητα, τον συσχετισμό με κάποιες καταστάσεις, καθώς και αν έχει παρατηρήσει πως κάτι προκαλεί ή επιδεινώνει τον πόνο του».