Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν έναν νέο τρόπο να αναγεννήσουν γερασμένα κύτταρα και να τα κάνουν όχι μόνο να δείχνουν νεότερα αλλά και να συμπεριφέρονται ως νέα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο BMC Cell Biology.
Η εξέλιξη αυτή έχει την δυνατότητα να οδηγήσει σε νέα θεραπείες που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να μεγαλώνουν καλύτερα, χωρίς να βιώνουν κάποιες από τις εκφυλιστικές επιπτώσεις της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης.
Επιστημονική ομάδα με επικεφαλής την Δρ Λορνα Χαρρις, καθηγήτρια Μοριακής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, ανακάλυψε έναν νέο τρόπο να αναγεννά ανενεργά γερασμένα κύτταρα. Εντός λίγων ωρών από τη θεραπεία, τα η ηλικιωμένα κύτταρα άρχισαν να διαχωρίζονται και να έχουν μακρύτερα τελομερή, τα προστατευτικά κάλυπτρα των χρωμοσωμάτων που κονταίνουν με την ηλικία.
Η μελέτη είναι συνέχεια προηγούμενης εργασίας της ίδιας ερευνητικής ομάδας που είχε διαπιστώσει ότι μια ομάδα γονιδίων που ονομάζονται παράγοντες συγκόλλησης προοδευτικά απενεργοποιούνται καθώς μεγαλώνουμε.
Κατά τη φυσιολογική διαδικασία της γήρανσης, οι ιστοί συσσωρεύουν γερασμένα κύτταρα που είναι μεν ζωντανά αλλά δεν μπορούν να αναπτυχθούν ή να λειτουργήσουν φυσιολογικά. Αυτά τα ηλικιωμένα κύτταρα χάνουν την ικανότητα να ρυθμίζουν τα γονίδια. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι ιστοί και τα όργανά μας γίνονται επιρρεπή στις ασθένειες καθώς μεγαλώνουμε.
Η παραδοσιακή μέθοδος αποκατάστασης καρδιοπαθών μέσω άσκησης, είναι η συμμετοχή τους σε αερόβιες κυρίως δραστηριότητες, οι οποίες ενεργοποιούν τις μεγάλες μυϊκές ομάδες του σώματος. Τέτοιες δραστηριότητες, είναι
το περπάτημα,
το κολύμπι και
το στατικό ποδήλατο.
Τα αποτελέσματα από αυτό το είδος αερόβιας άσκησης περιλαμβάνουν:
αύξηση στην μέγιστη πρόσληψη του οξυγόνου (VO2max),
μείωση στη ζήτηση οξυγόνου από το μυοκάρδιο και
αύξηση στην ανοχή στην άσκηση.
Είναι αποδεδειγμένη η θετική και ουσιαστική επίδραση της αερόβιας άσκησης ως προς την βελτίωση ή και επαναφορά των φυσιολογικών επιπέδων τριγλυκεριδίων στους υπεργλυκεριδικούς ασθενείς. Ωστόσο, οι περισσότερες δραστηριότητες της καθημερινότητας εμπεριέχουν κινήσεις που απαιτούν αυξημένα επίπεδα μυϊκής δύναμης, προκειμένου να επιτευχθούν δραστηριότητες που εμπεριέχουν άρσεις φορτίων, μεταφορά φορτίων και ανάβαση σκαλιών (Mc Kelvie & Mc Cartney 1990).
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι καρδιοπαθείς υστερούν σημαντικά ως προς την μυϊκή δύναμη (Mc Cartney et al. 1989, Oldridge et al. 1989). Ο πιο διαδεδομένος και συνήθης τρόπος βελτίωσης της μυϊκής δύναμης υγιών ατόμων, είναι μέσω της προπόνησης με βάρη και αντιστάσεις. Μέχρι πρόσφατα αυτού του είδους η άσκηση σε καρδιοπαθείς είχε αποφευχθεί λόγω των αιμοδυναμικών ανταποκρίσεων που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της ισομετρικής (στατικής) άσκησης με βάρη. Ωστόσο, σύγχρονες έρευνες έχουν αποδείξει πως τα βάρη δεν αποτελούν μια απλή ισομετρική άσκηση αλλά και μια διαφορετική αιμοδυναμική ανταπόκριση σε καρδιοπαθείς. Για την υποστήριξη του παραπάνω, έχουν σχεδιασθεί έρευνες που αφορούν στα βάρη σε επιλεγμένες ομάδες καρδιοπαθών. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών σ' αυτή την ομάδα έχουν αποδείξει ότι η δραστηριότητα είναι όχι μόνο ασφαλής αλλά και ωφέλιμη σε περιόδους βελτίωσης της λειτουργικής ικανότητας των ασθενών. Η προπόνηση με βάρη μπορεί επίσης να επηρεάσει τους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου (Mc Kelvie & Mc Cartney 1990).
Πηγές: Βιβλιογραφία Mc Kelvie R.S. and Mc Cartney N (1990). Weightlifting training in cardiac patients, Sports Medicine, 10 (6,) 355-364. Mc Cartney N., Oldridge N.B., Hicks A., Jones N.L. (1989a). Maximal isokinetic cycle ergometry in patients with coronary artery disease. Medicine and Science in Sports and Exercise, 21, 313-318. Oldridge N.B., Mc Cartney N., Hicks A., Jones N.L. (1989). Improvement in maximal isokinetic cycle ergometry with cardiac rehabilitation. Medicine and Science in Sports and Exercise, 21, 308-312.
Διαφορά έστω και μισής μονάδας ίσως κρύβει περιφερική αρτηριακή νόσο!
Στο ευρύ κοινό παραμένει άγνωστο, αλλά η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, η Διεθνής Εταιρία για την Υπέρταση όπως και η Ευρωπαϊκή Εταιρία Υπέρτασης έχουν υιοθετήσει τη σύσταση -την οποία οφείλουν να γνωρίζουν ιατροί και νοσηλευτές- για υποχρεωτική μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και στα δύο χέρια των υπερτασικών. Και αυτό γιατί, όπως αποδεικνύει και πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου Exeter, μία διαφορά της τάξης της μισής μονάδας (5 mm/Hg) στη λεγόμενη «μεγάλη», αρτηριακή συστολική πίεση, μεταξύ των δύο χεριών μπορεί να υποκρύπτει την ύπαρξη περιφερικής αρτηριακής νόσου, την οποία ενδεχομένως ο ασθενής δεν έχει καν αντιληφθεί.
Στους γιατρούς ήταν ήδη γνωστό ότι η απόκλιση αυτή υποκρύπτει αυξημένο κίνδυνο για στένωση ή σκλήρυνση των αρτηριών και για μείωση της ροής αίματος στα πόδια και στις κνήμες αλλά και στον εγκέφαλο. Η περιφερική αγγειακή νόσος που εκδηλώνεται συχνότερα σε διαβητικούς και σε καπνιστές προκαλεί στένωση αρτηριών δημιουργώντας κίνδυνους απόφραξης, με ισχαιμία, ζωτικών οργάνων και κίνδυνο θανάτου ή σοβαρών μόνιμων αναπηριών.
Οι Βρετανοί ερευνητές του Exeter, που μελέτησαν δείγμα 3.000 υγιών μεν αλλά υπερτασικών ατόμων ηλικίας 50 έως 70 ετών, διαπίστωσαν ότι η ελάχιστη αυτή διαφορά στην πίεση μεταξύ δεξιού και αριστερού χεριού μαρτυρεί ότι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να υποστούν σοβαρό -μοιραίο ίσως- καρδιακό επεισόδιο σε ορίζοντα οκταετίας. Παρότι το δείγμα των υπερτασικών δεν περιλάμβανε άτομα με συμπτώματα καρδιακής νόσου, οι μετρήσεις θεωρούνται ανησυχητικές καθώς στο 60% των συμμετεχόντων στη μέτρηση διαπιστώθηκε απόκλιση μετρήσεων πίεσης μεταξύ αριστερού και δεξιού χεριού.
Από παλαιότερες μελέτες έχει επισημανθεί ότι όσο η απόκλιση της μέτρησης μεταξύ αριστερού και δεξιού χεριού μεγαλώνει -χωρίς να έχει σημασία σε ποιο χέρι μετράται υψηλότερη αρτηριακή πίεση ούτε εάν η μέτρηση γίνεται διαδοχικά ή ταυτόχρονα- τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος, καθώς αποκαλύπτεται ότι υπάρχει σοβαρή βλάβη σε κεντρική αρτηρία στο ένα ήμισυ του σώματος. Για παράδειγμα εάν η διαφορά υπερβαίνει τα 15 mm/ Hg ο κίνδυνος θανάτου λόγω καρδιαγγειακής νόσου (εγκεφαλικά επεισόδια, έμφραγμα, καρδιοπάθειες) αυξάνεται κατά 70%.
Η άσκηση συνήθως μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, καθώς η ινσουλίνη είναι πιο αποτελεσματική κατά τη διάρκεια της άσκησης. Ωστόσο, σε ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, η πολύ μεγάλη μείωση του σακχάρου μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Ακολουθούν συμβουλές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν για να διατηρούν οι διαβητικοί υγιή επίπεδα σακχάρου όταν ασκούνται:
Ελέγξτε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, πριν και μετά την άσκηση -και κατά τη διάρκειά της αν είναι εφικτό- και καταγράψτε τα αποτελέσματα.
Αν πρόκειται να ασκηθείτε έντονα σιγουρευτείτε ότι πρώτα έχετε καταναλώσει ένα γεύμα.
Μιλήστε στο γιατρό σας σχετικά με την πιθανή προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης για την άσκηση.
Κρατάτε στα χέρια σας σνακς -ειδικά ορισμένα με ζάχαρη- όταν ασκείστε.
Μην κάνετε ένεση ινσουλίνης σε σημείο του σώματος που θα χρησιμοποιηθεί έντονα στην άσκηση, καθώς θα απορροφηθεί γρηγορότερα. Για παράδειγμα, αν πρόκειται να τρέξετε, κάνετε την ένεση στην κοιλιά, αντί στο πόδι.
Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε για την ασφάλεια του εμφιαλωμένου νερού που πίνουμε; Σύμφωνα με τον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) το 98% των δειγμάτων που ελέγχει είναι απόλυτα ασφαλή. « Από τα αποτελέσματα των ελέγχων που έχουν διενεργηθεί , προκύπτει ότι τα εμφιαλωμένα νερά που διακινούνται στην ελληνική αγορά παρουσιάζουν πολύ υψηλό ποσοστό συμμόρφωσης με τη νομοθεσία» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΕΦΕΤ Ιωάννης Τσιάλτας.
Σε ότι αφορά τους ελέγχους που διενεργήθηκαν το 2012 σύμφωνα με τον ΕΦΕΤ μόνο δύο δείγματα βρεθήκαν μη κανονικά. «Από το σύνολο των 105 δειγμάτων που ελέγχθηκαν για περίπου 2.100 εργαστηριακές αναλύσεις που διενεργήθηκαν μόνο 2 δείγματα βρέθηκαν μη κανονικά – μη ασφαλή, ως προς το μικροβιακό φορτίο.
Επίσης, κανένα από τα 30 δείγματα που ελέγχθηκαν για εξασθενές χρώμιο δεν υπερέβαινε το όριο της νομοθεσίας των 50μg/L που αφορά στο συνολικό χρώμιο» αναφέρετε στην ιστοσελίδα του φορέα. Σε ότι αφορά τους ελέγχους του 2013 σύμφωνα πάντα με τον ΕΦΕΤ ολα τα δείγματα βρέθηκαν συμμορφούμενα με τη νομοθεσία τόσο προς τους μικροβιολογικούς ελέγχους όσο και ως προς τα βρωμικά ιόντα. Επίσης τα δείγματα που ελέγχθηκαν για εξασθενές χρώμιο και ολικό χρώμιο βρέθηκαν επίσης συμμορφούμενα με τη νομοθεσία.
Η νόσος του Crohn μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ωστόσο, η ανάπτυξη συμπτωμάτων είναι πιο συχνή στην εφηβεία και στις ηλικίες 20-30 ετών. Περίπου το 25% των ατόμων με νόσο του Crohn διαγιγνώσκονται μέχρι την ηλικία των 20 ετών. Υπάρχει επίσης μια απότομη αύξηση τα τελευταία χρόνια στη συχνότητα διάγνωσης στις ηλικίες 60 έως 80 ετών. Πολλοί αρχίζουν να εμφανίζουν τα πρώτα τους συμπτώματα κάπου στα 50-70 τους χρόνια.
Η παιδιατρική νόσος του Crohn σε παιδιά κάτω των 6 ετών είναι πιο σπάνια, αλλά η συχνότητα αυξάνεται.
Αν και η ακριβής αιτία της νόσου είναι άγνωστη, η κατάσταση επηρεάζει τον γαστρεντερικό σωλήνα και συχνά οδηγεί σε φλεγμονή του λεπτού και του παχέος εντέρου.
Οι εμβοές (βουητά) είναι θόρυβοι (κουδούνισμα, βούισμα, σφύριγμα, βουητό) στα αυτιά ή το κεφάλι ενός ατόμου, όταν δεν υπάρχει σχετική εξωτερική πηγή που να παράγει αυτόν το θόρυβο. Αν και δεν υπάρχει σίγουρη θεραπεία, κάποιες αιτίες των εμβοών είναι θεραπεύσιμες. Οι εμβοές μπορούν να βελτιωθούν και με κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Οι εμβοές δεν είναι μια ασθένεια από μόνη της. Είναι ένα σύμπτωμα της ασθένειας του ατόμου, η οποία μπορεί έχει βάση στα αυτιά, το κεφάλι και τον εγκέφαλο, καθώς και στην ψυχολογία του.
Οι συχνότερες αιτίες εμφάνισης εμβοών είναι η βαρηκοΐα (οξύ ή χρόνιο ακουστικό τραύμα, πρεσβυακουσία, χρήση ωτοτοξικών φαρμάκων κ.α), παθήσεις αυτιών (ωτοσκλήρυνση, χρόνια μέση ωτίτιδα, νόσος Meniere κ.α), νευρολογικά προβλήματα, ακουστικά νευρινώματα, λήψη φαρμάκων (ψυχιατρικά, νευρολογικά κ.α), υπέρταση, κακώσεις κεφαλής και πολλές άλλες.
Τύποι Εμβοών
Υπάρχουν δύο τύποι εμβοών:
Υποκειμενικές εμβοές – ήχοι που μπορεί να ακουστούν μόνο από εσάς. Είναι ο πιο κοινός τύπος των εμβοών και συνήθως συνδέεται με προβλήματα που επηρεάζουν το σύστημα ακοής σας.
Αντικειμενικές εμβοές – ήχοι που μπορεί να ακουστούν από εσάς ή τον οικογενειακό σας γιατρό, όταν αυτός ή αυτή ακούει μέσα από ένα στηθοσκόπιο που τοποθετείται κοντά στο αυτί σας. Αυτό το είδος των εμβοών είναι λιγότερο συχνό και συνήθως προκαλείται από ένα φυσικό πρόβλημα που παράγει ήχο μέσα ή κοντά στο αυτί. Για παράδειγμα, τα προβλήματα από την στένωση των αιμοφόρων αγγείων σας.
Μια άλλη κατάταξη είναι σε μη σφύζουσες (που είναι συνήθως οι υποκειμενικές) και σε σφύζουσες (που είναι κυρίως οι αντικειμενικές) ανάλογα με το εάν ο ήχος που ακούμε έχει χαρακτήρα σφυγμικό ή μόνιμο.
Η αϋπνία, ο διαταραγμένος ύπνος και η υπερκόπωση συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο όχι μόνο να μολυνθεί κανείς από τον κορωνοϊό, αλλά επίσης να νοσήσει πιο σοβαρά και να δυσκολευθεί περισσότερο να αναρρώσει, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη σε υγειονομικούς.
Υπολογίστηκε μάλιστα ότι κάθε πρόσθετη ώρα βραδινού ύπνου σχετίζεται με κατά 12% μικρότερη πιθανότητα να κολλήσει κάποιος κορωνοϊό. Ο ανεπαρκής και διαταραγμένος ύπνος, καθώς και η υπερκόπωση μέσα στη μέρα έχουν στο παρελθόν συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο διαφόρων ιογενών και βακτηριακών λοιμώξεων, μεταξύ των οποίων η γρίπη και τα κρυολογήματα, ενώ η νέα έρευνα δείχνει ότι κάτι ανάλογο φαίνεται να συμβαίνει και στην περίπτωση του κορονοϊού.
Πώς η βιταμίνη D επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα και ποια είναι η επίδρασή της στην εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων; Οι επιστήμονες αποκάλυψαν νέες ιδέες για το πώς η βιταμίνη D επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα και και ενδέχεται να επιδρά στην ευπάθεια σε νόσους όπως η πολλαπλή σκλήρυνση σύμφωνα με δημοσίευση που έγινε στο Frontiers in Immunology.
Η βιταμίνη D παράγεται από το σώμα και συχνά επιδοκιμάζεται για τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία. Οι ερευνητές έχουν βρει επίσης πως επηρεάζει κομβικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Αυτή η ανακάλυψη ενδέχεται να εξηγεί το πώς η βιταμίνη D ρυθμίζει τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού οι οποίες εμπλέκονται σε αυτοάνοσα νοσήματα όπως η Πολλαπλή Σκλήρυνση.
Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ετερογενής νόσος με πολλούς διαφορετικούς μοριακούς υπότυπους, οι οποίοι κυρίως προσδιορίζονται από την έκφραση των ορμονικών υποδοχέων (HRs) και τον υποδοχέα του ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα -Human Epidermal Growth Factor Receptor 2 (HER2). Έχει βρεθεί διασταυρούμενη αλληλεπίδραση ανάμεσα στα σηματοδοτικά μονοπάτια που μπορούν θεραπευτικά να στοχευθούν για ασθενείς με HR + και HER2+ μεταστατικό καρκίνο μαστού. Τρεις τυχαιοποιημένες μελέτες προτείνουν συνδυασμό ενδοκρινικής θεραπείας και αντι HER2 θεραπείας και όχι χημειοθεραπεία σαν την κατάλληλη πρώτης γραμμής θεραπεία.
Η μέχρι τώρα στρατηγική ήταν η χορήγηση χημειοθεραπείας και ο αντι - HER2 παράγοντας. Η εναλλακτική στρατηγική είναι να αρχίσει εκ των προτέρων με έναν αναστολέα αρωματάσης συν ένα αντι - HER2 παράγοντα και, συνεχίζονται με δύο φάρμακα μέχρι εξέλιξης της νόσου. Θα πρέπει να εξετάζεται πάντα η επιλογή της ενδοκρινικής θεραπείας, αν δεν υπάρχει βιασύνη για ύφεση και αν η νόσος είναι ένα πολύ αργά εξελισσόμενη νόσος. Υπάρχει μια αλληλοπαρεμβολή μεταξύ αυτών των δύο βασικών οδών των κυττάρων του όγκου των ορμονικών υποδοχέων και της HER2 οδού. Και ξέρουμε πως η απορρύθμιση του ενός από αυτά τα μονοπάτια θα επηρεάσει το άλλο μονοπάτι και θα οδηγήσει σε αντίσταση. Έτσι αν ρυθμίζεται η αντίσταση και στις δύο οδούς, μπορούμε να έχουμεπραγματικά μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία. Άρα τα άτομα με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού θα πρέπει να λαμβάνουν HER2-κατευθυνόμενη θεραπεία. Για τα άτομα με ER-θετικό καρκίνο που δεν είναι απειλητικός για τη ζωή ή δεν είναι συμπτωματικά, η ορμονική θεραπεία καθώς και η HER2-κατευθυνόμενη θεραπεία (π.χ., lapatinib ή trastuzumab) θα πρέπει να χρησιμοποιούνται. Για παρόμοιους ασθενείς με ER-αρνητικό καρκίνο, η τραστουζουμάμπη χρησιμοποιείται ως μοναδικός παράγοντας. Για τα άτομα με συμπτωματική, απειλητική για τη ζωή ασθένεια, ή ασθένεια που αφορά τα σπλαχνικά όργανα (π.χ., ήπαρ ή πνεύμονες),χημειοθεραπεία συνδυασμού με την trastuzumab χρησιμοποιείται από τους περισσότερους. Οι περισσότεροι κλινικοί γιατροί συνδυάζουν HER2-κατευθυνόμενη θεραπεία με χημειοθεραπεία, όπως paclitaxel, docetaxel, βινολερμπίνη, καρμποπλατίνη και γεμσιταμπίνη. Η λαπατινίμπη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με καπεσιταβίνη, αναστολείς αρωματάσης, η πακλιταξέλη, ή trastuzumab. Ενδείκνυται για άτομα που έχουν την εξέλιξη της νόσου στην trastuzumab. Όποια και αν είναι η θεραπεία θα πρέπει να γίνεται εξατομικευμένα, σύμφωνα με το μοριακό προφίλ του όγκου και πάντα με σεβασμό στην ποιότητα ζωής του ασθενούς. Βιβλιογραφία www.peervoice.com
Εξωσωματική με φάρμακα ή χωρίς; Φυσικός κύκλος ή Ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών;
Όλο και περισσότερα ζευγάρια με προβλήματα γονιμότητας, κάνουν σήμερα πραγματικότητα, το όνειρό τους να γίνουν γονείς, πιο εύκολα και με λιγότερη ταλαιπωρία χάρη στην εξέλιξη των μεθόδων της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής αλλά και της βιοτεχνολογίας.
Το γεγονός ότι σήμερα μπορούμε να απαντούμε στα ερωτήματα, πότε μια γυναίκα ενδείκνυται να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση σε φυσικό κύκλο και πότε πρέπει να πάρει φάρμακα για την ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών, αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό, ότι σήμερα οι επιλογές που έχουμε στη διάθεσή μας, έχουν αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής, οδηγώντας τα ζευγάρια στο επιθυμητό αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο από την απόκτηση υγιών παιδιών. Για να δούμε όμως τα πλεονεκτήματα και τις ενδείξεις των δύο μεθόδων.
Η Λοίμωξη από τον ιό Έμπολα είναι μια σπάνια ασθένεια αλλά θανατηφόρος που προκαλεί αιμορραγία μέσα και έξω από το σώμα.
Καθώς ο ιός εξαπλώνεται μέσω του σώματος, αυτό βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα και τα όργανα. Τελικά, αυτό προκαλεί αύξηση των επιπέδων των κυττάρων πήξης του αίματος να πέσει. Αυτό οδηγεί σε σοβαρές, ανεξέλεγκτη αιμορραγία.
Η νόσος, επίσης γνωστή ως αιμορραγικός πυρετός Έμπολα ή ιός Έμπολα, σκοτώνει έως και 90% των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί.
Ο ιος Έμπολα δεν είναι περισσότερο μεταδοτικός από τους πιο κοινούς ιούς, όπως τα κρυολογήματα, γρίπη, ή ιλαρά . Μεταδίδεται σε ανθρώπους από την επαφή με το δέρμα ή τα σωματικά υγρά από ένα μολυσμένο ζώο, όπως ένας πίθηκος, χιμπατζής, ή νυχτερίδα ή από άτομο σε άτομο με τον ίδιο τρόπο. Επίσης συχνά μολύνονται όσοι περιθάλπτουν ένα άρρωστο άτομο ή θα θάψουν κάποιον που έχει πεθάνει από την ασθένεια. Άλλοι τρόποι μετάδοσης με τον ιό Έμπολα είναι οι μολυσμένες βελόνες ή επιφάνειες. Δεν μεταδίδεται από τον αέρα, το νερό ή φαγητό. Άτομα που έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό Έμπολα, αλλά δεν έχουν συμπτώματα δεν μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια, είτε.
Ονομάζεται έτσι προς τιμήν του ιατρού Γ. Παπανικολάου που το ανακάλυψε. Είναι μια εξέταση που έχει σκοπό την ΠΡΟΛΗΨΗ του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Σε συνδυασμό με την γυναικολογική εξέταση είναι η σημαντικότερη προληπτική εξέταση. Μπορεί να ανιχνεύσει βλάβες των κυττάρων του τραχήλου, οι οποίες αν δεν θεραπευθούν, θα οδηγήσουν στον καρκίνο. Κάθε γυναίκα πρέπει να εξετάζεται μια φορά το χρόνο. Η ηλικία έναρξης ορίζεται το αργότερο ένα έτος μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή. Αν το τεστ Παπανικολάου δεν είναι τελείως φυσιολογικό, μπορεί να χρειαστούν πρόσθετες εξετάσεις.
Είναι ένας τρόπος εξέτασης κυττάρων που πάρθηκαν από τον τράχηλο της μήτρας. Ο κύριος σκοπός του τεστ είναι να βρει καρκινικά κύτταρα ή αλλαγές στα κύτταρα που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσουν σε καρκίνο αν δεν θεραπευτούν έγκαιρα. Πιθανόν επίσης είναι να βρει και άλλες καταστάσεις που δεν συνδέονται με καρκίνο (π.χ. μύκητες, κόκκους κλπ) αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός της εξέτασης.
Το τεστ ΔΕΝ είναι μέθοδος γιά να ανιχνευθούν μικρόβια στον κόλπο (κολπίτις), ΔΕΝ χρησιμεύει γιά να βρεθούν σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, ΔΕΝ χρησιμεύει γιά να βρεθεί η αιτία πόνων «χαμηλά», ΔΕΝ ελέγχει γιατί δεν είναι τακτική η περίοδος, ΔΕΝ βρίσκει των καρκίνο των ωοθηκών ή του ενδομητρίου, ΔΕΝ βρίσκει ινομυώματα, ΔΕΝ βρίσκει κύστεις στις ωοθήκες, ΔΕΝ βρίσκει αν είστε έγκυος κλπ. Γιά όλες αυτές τις καταστάσεις υπάρχουν ειδικές εξετάσεις που ο Γυναικολόγος θα σας προτείνει.
Η έρευνα στον τομέα της σεξουαλικής υγείας είναι ακόμη και σήμερα αρκετά περιορισμένη ως προς την επίδραση του αυνανισμού στην πρώιμη σεξουαλική ανάπτυξη και στην ικανότητα του ατόμου να διατηρεί υγιείς σεξουαλικές σχέσεις στην ενήλικη ζωή.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που ιστορικά περιβάλλεται από στίγμα και παρά το γεγονός ότι οι «ιατρικές θεραπείες» έχουν εγκαταλειφθεί εξακολουθεί να αποτελεί ένα επικίνδυνο και άβολο θέμα προς συζήτηση. Το γεγονός ότι δεν συμβάλλει στην αναπαραγωγική διαδικασία έχει ως συνέπεια να θεωρείται κάτι το μη φυσιολογικό ενισχύοντας τους μύθους και την σιγή γύρω από αυτό. Ωστόσο η σιωπή επηρεάζει έντονα την σεξουαλική ανάπτυξη των νέων ανθρώπων.
Τα φρούτα και τα λαχανικά με τη μεγαλύτερη μόλυνσηΗ μόλυνση των φρέσκων φρούτων με επικίνδυνα φυτοφάρμακα αυξήθηκε κατακόρυφα στην Ευρώπη την περασμένη δεκαετία, σύμφωνα με μια...